Συμπτώματα οστεοχονδρωσίας της θωρακικής περιοχής

Η θωρακική μορφή της οστεοχόνδρωσης χαρακτηρίζεται από εκφυλιστική βλάβη στον μεσοσπονδύλιο χόνδρο και δευτερογενείς αλλαγές στους θωρακικούς σπονδύλους. Η διάγνωση της νόσου είναι μερικές φορές αρκετά προβληματική, καθώς συχνά «καλύπτεται» ως άλλες παθολογίες: έμφραγμα του μυοκαρδίου, στηθάγχη, παθολογίες του γαστρεντερικού σωλήνα.

Χαρακτηριστικά της θωρακικής οστεοχονδρωσίας

Αυτός ο τύπος ασθένειας είναι αρκετά σπάνιος σε σύγκριση με την αυχενική και οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.

Ο λόγος έγκειται στις ιδιαιτερότητες της ανατομικής δομής της θωρακικής περιοχής:

• είναι το μεγαλύτερο (αποτελείται από 12 σπονδύλους).
• Σε αυτή την περιοχή υπάρχει μια ελαφρά φυσική κάμψη - φυσιολογική κύφωση, η οποία ανακουφίζει ένα μέρος από το φορτίο του όρθιου περπατήματος.
• η περιοχή του θώρακα αρθρώνεται με τα πλευρά και το στέρνο, τα οποία εκτελούν τις λειτουργίες ενός φυσιολογικού πλαισίου και αναλαμβάνουν το κύριο φορτίο.
• σε διατομή, ο νωτιαίος σωλήνας της θωρακικής περιοχής έχει τις μικρότερες διαστάσεις.
• Οι θωρακικοί σπόνδυλοι είναι λεπτότεροι και μικρότεροι, αλλά έχουν μακριές ακανθώδεις διεργασίες.

Λόγω αυτών των παραγόντων, η θωρακική περιοχή δεν είναι ιδιαίτερα κινητή, επομένως η οστεοχόνδρωση σε αυτό το τμήμα της σπονδυλικής στήλης είναι σπάνια, αλλά τα συμπτώματα είναι αρκετά έντονα: είναι ένας αρκετά δυνατός και δυσάρεστος πόνος που συνοδεύεται από τσιμπημένα νωτιαία νεύρα και ερεθίζει τον ώμο ζώνη και όργανα τα άνω άκρα, τα οποία βρίσκονται στην κοιλιακή κοιλότητα και το στήθος. Για τους ίδιους λόγους, οι εκδηλώσεις της θωρακικής μορφής οστεοχονδρωσίας είναι συχνά άτυπες, γεγονός που περιπλέκει σημαντικά τη διάγνωση της παθολογίας και την επακόλουθη θεραπεία.

Η στενότητα του σπονδυλικού σωλήνα, η παρουσία φυσιολογικής κύφωσης και το σχετικά μικρό μέγεθος των σπονδύλων δημιουργούν τις πιο ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη κήλης μεσοσπονδύλιου δίσκου. Δεδομένου ότι ένα σημαντικό μέρος του φορτίου πέφτει κυρίως στα μπροστινά και πλάγια μέρη των σπονδυλικών σωμάτων και των μεσοσπονδύλιων δίσκων, ο μεσοσπονδύλιος δίσκος μετατοπίζεται προς τα πίσω και σχηματίζεται μια κήλη δίσκου, γνωστή και ως κήλη του Schmorl.

Το μπροστινό μέρος των σπονδύλων υπόκειται σε μεγαλύτερη πίεση από το πίσω μέρος. Για το λόγο αυτό, η ανάπτυξη οστεοφύτων και η δισκοκήλη εμφανίζεται πολύ συχνά έξω από τη σπονδυλική στήλη και δεν επηρεάζει τον νωτιαίο μυελό.

Στάδια θωρακικής οστεοχονδρωσίας

Οι εκδηλώσεις της θωρακικής οστεοχονδρωσίας καθορίζονται από αλλαγές στους μεσοσπονδύλιους δίσκους και στους σπονδύλους, ανάλογα με τα οποία διακρίνονται τέσσερα κύρια στάδια της νόσου:

• Το στάδιο Ι χαρακτηρίζεται από αφυδάτωση των μεσοσπονδύλιων δίσκων, με αποτέλεσμα να χάνουν την ελαστικότητα και τη δύναμή τους, αλλά να διατηρούν την ικανότητα να αντέχουν κανονικά φορτία. Ξεκινά η διαδικασία ισοπέδωσης του μεσοσπονδύλιου δίσκου, μειώνεται το ύψος του και σχηματίζονται προεξοχές. Ο πόνος σε αυτό το στάδιο είναι ήπιος.
• Στο στάδιο II, σχηματίζονται ρωγμές στον ινώδη δακτύλιο και παρατηρείται αστάθεια ολόκληρου του τμήματος. Όταν σκύβετε και κάποιες άλλες κινήσεις, οι αισθήσεις πόνου γίνονται πιο έντονες και εντείνονται.
• Χαρακτηριστικό σημάδι του σταδίου ΙΙΙ είναι η ρήξη του ινώδους δακτυλίου και η έναρξη του σχηματισμού δισκοκήλης.
• Καθώς η νόσος εξελίσσεται στο στάδιο IV, οι σπόνδυλοι αρχίζουν να πλησιάζουν μεταξύ τους λόγω της έλλειψης αντίστασης από τον μεσοσπονδύλιο δίσκο, με αποτέλεσμα σπονδυλαρθρώσεις (διαταραχές των μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων) και σπονδυλολίσθηση (στρέψη ή μετατόπιση των σπονδύλων). Η κινητοποίηση αντισταθμιστικών δυνάμεων για την εκτόνωση της πίεσης οδηγεί σε ανάπτυξη του σπονδύλου, αύξηση της έκτασής του και ισοπέδωση. Το προσβεβλημένο τμήμα του ινώδους δακτυλίου αρχίζει να αντικαθίσταται από οστικό ιστό, γεγονός που περιορίζει σημαντικά τις κινητικές δυνατότητες του τμήματος.

Βαθμοί θωρακικής οστεοχονδρωσίας

Σήμερα, πολλοί ειδικοί χρησιμοποιούν μια διαφορετική αρχή ταξινόμησης, σύμφωνα με την οποία η πορεία της οστεοχονδρωσίας της θωρακικής σπονδυλικής στήλης δεν διακρίνεται κατά στάδια, αλλά κατά στάδια με τα χαρακτηριστικά τους χαρακτηριστικά.

Πώς εκδηλώνεται η ασθένεια πρώτου βαθμού; Τυπικά, η διάγνωση τίθεται όταν ένας δίσκος σπάσει λόγω υπερέντασης ή ξαφνικής κίνησης. Σε αυτή την περίπτωση, ένας οξύς πόνος εμφανίζεται ξαφνικά στη σπονδυλική στήλη. Οι ασθενείς το συγκρίνουν με τη διέλευση ηλεκτρικού ρεύματος από τη σπονδυλική στήλη. Αυτή η κατάσταση συνοδεύεται από μια αντανακλαστική ένταση όλων των μυών.

Ο δεύτερος βαθμός θωρακικής οστεοχόνδρωσης εμφανίζεται όταν εμφανίζεται αστάθεια της σπονδυλικής στήλης και αναπτύσσονται συμπτώματα διόγκωσης δίσκου. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ σπάνια, εμφανίζεται με περιόδους έξαρσης και επακόλουθης ύφεσης και εντοπίζεται μόνο κατά τη διάρκεια μιας ενδελεχούς διαγνωστικής εξέτασης.

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου τρίτου βαθμού; Ο πόνος γίνεται σταθερός, ακτινοβολεί κατά μήκος του κατεστραμμένου νεύρου και συνοδεύεται από μερική απώλεια της αίσθησης στα άνω ή κάτω άκρα, αλλαγές στο βάδισμα και έντονους πονοκεφάλους. Σε αυτό το στάδιο παρατηρούνται συχνά δυσκολία στην αναπνοή και διαταραχές του φυσιολογικού καρδιακού ρυθμού.

Μπορεί κανείς να μιλήσει για μετάβαση στον τέταρτο βαθμό όταν τα συμπτώματα της νόσου υποχωρήσουν και τα συμπτώματα της αστάθειας της σπονδυλικής στήλης επιμένουν (ολίσθηση, συστροφή των σπονδύλων, στερέωση μεταξύ τους). Τα οστεόφυτα αρχίζουν να αναπτύσσονται, τσιμπώντας σταδιακά τα νωτιαία νεύρα και συμπιέζοντας τον νωτιαίο μυελό.

Τυπικά συμπτώματα και σημεία

Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής περιοχής έχει αρκετά χαρακτηριστικά σημεία με τα οποία μπορεί πιθανότατα να διαγνωστεί αυτή η ασθένεια:

1. Μεσοπλεύρια νευραλγία - συχνά ο πόνος εντοπίζεται σε μια περιοχή, μετά την οποία εξαπλώνεται γρήγορα σε ολόκληρο το στήθος, αναγκάζοντας τον ασθενή σε μια συγκεκριμένη θέση και περιπλέκοντας σημαντικά την αναπνοή.
2. Ο πόνος γίνεται σημαντικά πιο έντονος κατά τη στροφή, την κίνηση του λαιμού, την κάμψη, το σήκωμα των χεριών ή την αναπνοή (εισπνοή-εκπνοή).
3. Οι μύες της μέσης και άνω πλάτης υφίστανται έντονους σπασμούς. Είναι επίσης δυνατή η σύσπαση των μυϊκών ινών των κοιλιακών μυών, του κάτω μέρους της πλάτης και της ωμικής ζώνης, η οποία είναι αντανακλαστικής φύσης (αναπτύσσεται ως απόκριση σε σύνδρομο αιχμηρού πόνου).
4. Η μεσοπλεύρια νευραλγία συχνά προηγείται από πόνο, δυσκαμψία και ενόχληση στο στήθος και την πλάτη κατά τη διάρκεια της κίνησης. Ο πόνος μπορεί να είναι πολύ έντονος και να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες χωρίς να εξαπλωθεί πριν υποχωρήσει σταδιακά.
5. Όλα τα συμπτώματα επιδεινώνονται τη νύχτα. Το πρωί γίνονται αισθητά πιο μαλακά ή υποχωρούν, επιδεινώνονται από υποθερμία, κινήσεις (ιδιαίτερα δονητικές και ξαφνικές) και μπορούν να εκδηλωθούν με τη μορφή κάποιας ακαμψίας.

Άτυπα συμπτώματα και σημεία

Συχνά τα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας που εντοπίζονται στην περιοχή του θώρακα είναι παρόμοια με άλλες ασθένειες.

1. Μίμηση πόνου χαρακτηριστικού καρδιοπάθειας (έμφραγμα μυοκαρδίου, στηθάγχη). Ένας τέτοιος πόνος μπορεί να διαρκέσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (σε αντίθεση με την καρδιαλγία), ενώ τα συμβατικά φάρμακα για τη διαστολή των στεφανιαίων αρτηριών δεν εξαλείφουν τον πόνο. Το καρδιογράφημα επίσης δεν δείχνει αλλαγές.
2. Στο οξύ στάδιο της θωρακικής οστεοχόνδρωσης, συχνά εμφανίζεται πόνος στο στέρνο για μεγάλο χρονικό διάστημα (έως και αρκετές εβδομάδες), που θυμίζει ασθένειες των μαστικών αδένων. Μπορούν να αποκλειστούν με εξέταση από μαστολόγο.
3. Ο πόνος στην κοιλιά (λαγόνιο περιοχή) μοιάζει με κολίτιδα ή γαστρίτιδα. Όταν εντοπίζεται στο δεξιό υποχόνδριο, η χολοκυστίτιδα, η παγκρεατίτιδα ή η ηπατίτιδα συχνά διαγιγνώσκονται λανθασμένα. Τέτοια συμπτώματα συχνά συνοδεύονται από διαταραχή του πεπτικού συστήματος λόγω βλάβης στη νεύρωσή του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να αναγνωριστεί η θωρακική οστεοχόνδρωση ως η κύρια ασθένεια που προκαλεί τέτοιες εκδηλώσεις.
4. Εάν η κάτω περιοχή του θώρακα είναι κατεστραμμένη, ο πόνος συγκεντρώνεται στην κοιλιακή κοιλότητα, προσομοιώνοντας εντερικές ασθένειες, αλλά δεν υπάρχει σχέση με την ποιότητα της τροφής που καταναλώνεται και τη διατροφή. Η σοβαρότητα του πόνου αυξάνεται κυρίως με τη σωματική δραστηριότητα.
5. Διαταραχές του αναπαραγωγικού ή του ουροποιητικού συστήματος προκύπτουν επίσης από διαταραχές στη νεύρωση των οργάνων.
6. Η βλάβη στο άνω μέρος της θωρακικής περιοχής οδηγεί στην εμφάνιση συμπτωμάτων όπως πόνο στον οισοφάγο και το λαιμό, καθώς και στην αίσθηση ξένου σώματος στον φάρυγγα ή στην οπισθοστερνική περιοχή.

Τα άτυπα συμπτώματα χαρακτηρίζονται από εκδήλωση αργά το απόγευμα, απουσία το πρωί και εμφάνιση όταν εμφανίζονται προκλητικοί παράγοντες.

Dorsago και dorsalgia

Τα σημάδια της θωρακικής οστεοχόνδρωσης περιλαμβάνουν δύο σπονδυλικά σύνδρομα:

• Dorsago;
• Δορσαλγία.

Το Dorsago είναι ένας ξαφνικός πόνος με μαχαίρι στην περιοχή του θώρακα που εμφανίζεται κυρίως όταν στέκεστε όρθιος μετά από παρατεταμένη κάθιση σε λυγισμένη θέση. Η ένταση του πόνου μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που το άτομο δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Σε αυτή την περίπτωση, σημαντική μυϊκή ένταση και περιορισμένο εύρος κίνησης εμφανίζονται σε δύο τμήματα: την αυχενική και τη θωρακοοσφυϊκή περιοχή.

Η Dorsalgia χαρακτηρίζεται από μια σταδιακή, ανεπαίσθητη ανάπτυξη. Η ένταση του πόνου είναι ήπια - μερικές φορές μπορεί να περιγραφεί περισσότερο ως αίσθημα αδιαθεσίας παρά ως σύνδρομο πόνου. Κύρια χαρακτηριστικά:

• Η διάρκεια μπορεί να είναι έως 14-20 ημέρες.
• Επιδείνωση του συνδρόμου παρατηρείται όταν σκύβετε στο πλάι ή προς τα εμπρός ή παίρνετε βαθιές αναπνοές.
• με την άνω ραχιαία, οι κινήσεις είναι περιορισμένες στην αυχενική περιοχή του θώρακα, με την κάτω ραχιαία, οι κινήσεις είναι περιορισμένες στην οσφυϊκή-θωρακική περιοχή.
• ο πόνος αυξάνεται τη νύχτα και μπορεί να εξαφανιστεί εντελώς όταν περπατάτε.
• Ο αυξημένος πόνος προκαλείται από τη βαθιά αναπνοή και την παραμονή σε μια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα.

διάγνωση

Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης πραγματοποιούνται τα ακόλουθα:

1. Ακτινογραφία. Με τη βοήθειά του μπορείτε να αναγνωρίσετε:
   • Αλλαγές στην ανατομία του κατεστραμμένου τμήματος.
   • πάχυνση του μεσοσπονδύλιου δίσκου.
   • σπονδυλική παραμόρφωση και μετατόπιση.
   • Διαφορά ύψους των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
2. Η αξονική τομογραφία (CT) και η μαγνητική τομογραφία (MRI) είναι πιο ακριβείς μέθοδοι επειδή παρέχουν μια εικόνα στρώμα προς φέτα της πληγείσας περιοχής.
3. Η ηλεκτρομυογραφία πραγματοποιείται για τη διαφοροποίηση των νευρολογικών συμπτωμάτων που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της συμπίεσης των νευρικών ριζών στη θωρακική οστεοχόνδρωση. Συνταγογραφείται εξέταση εάν υπάρχουν τα ακόλουθα σημεία:
   • εξασθενημένος συντονισμός των κινήσεων.
   • Πονοκέφαλο;
   • Ζάλη;
   • Διακυμάνσεις πίεσης.
4. Εργαστηριακές εξετάσεις – πραγματοποιούνται για τον προσδιορισμό των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα και του ESR (ρυθμός καθίζησης ερυθροκυττάρων).